Bu olayın tüm tanıklarıyla ayrı şehirlerde ve farklı zamanlarda görüşme
olanağım oldu. Hepsi harfiyen aynı şeyi bana anlattı. Bende aynı garip
olayı olayın şahitlerinden birisinin ağzıyla size aktarıyorum;
Babamız evimizden uzaktaydı. Evimizde sürekli bir tedirginlik ve
huzursuzluk vardı. Yedi kardeştik ve köy evimizde biz kızlar annemizle
birlikte aynı odada uyuyorken, abilerimiz yan odada uyuyordu. Ben o
devirde 13 yaşındaydım. Evimizin odası beyaz kireçti. Geceleri
korkmayalım diye bir gaz lambası kısık ateşte sürekli yanardı. Ancak
duvarlar beyaz olduğundan az ışıkta olsa odada herşey seçilebiliyordu.
Ben iki kız kardeşimle yer yatağında yatıyordum. Annem divanda
yatıyordu. Yatağa gireli bir kaç saat olmasına rağmen ben
uyuyamamıştım. Tavana bakıyordum. O sırada odamızın kapısı açıldı.
İçeri kafasında şapka bir adam girdi. “Bu şapka dediği şey örgü bere”
Babamız evde olmadığı için dayım köyümüze gelerk sık sık bizde kalırdı.
Yine geç vakitte dayım geldi diye düşündüm. Ardından adamın arkasından
odaya bir kadın girdi. Adam önde kadın arkada gaz lambamızın asılı
durduğu duvara yürüdüler. Adamda pantlon yerine, aşağıdan iple
bağlanmış bir kapri vardı. Kadın beyaz bir elbise giymişti, siyah
saçları beline kadar arkadan uzanıyordu. Hiç konuşmadılar ve lambanın
yanında durdular. Her ikisede bir süre lambanın fanusundan içeri
baktılar. O anda her ikisininde yüzünü net olarak gördüm. Bu kişileri
tanımıyordum. Dayım olmadığını anladığımda çok korktum. Heyecandan
dilim tutulmuştu. Ardından adam gaz lambasının ışığını biraz açtı.
Herşeyi artık daha net seçebiliyordum. Işığı açtıktan sonra yine adam
önde, kadın arkada yürüyerek odanın duvarından dışarı çıktılar. İşte o
anda “Anneee !!!” diyerek sessizce ağlamaya başladım. Annem hızla
ellerimi tuttu. “Korkma kızım sende gördün mü dedi ?” Bu olaya odada
bulunan annem, ben ve ablam aynı anda şahit olmuştuk. Annem sonra bizi
şöyle teskin etti. “Kızlarım !!! korkmayın, bunlar bize zarar vermek
için gelmedi. Hanemizin ışığını arttırdılar. Herşey daha iyi olacak.” O
gece korkuyla biribirimize sarılarak uyuduk. Annem o gaz lambasını
korkudan bir daha söndüremedi. Onu yanık bir şekilde vitrinin üzerine
koydu. Lamba orada kendi kendine gazı bitene kadar yandı. Lambayı
söndürmememiz içinde bize tembihtede bulundu. Sanırım evimize
gelenlerin açtığı ışığı söndürmeye korkmuştu…Bu olayı kimseyle
paylaşmadık. Aile sırrımız olarak uzun süre içimizde yaşattık…
Bu olayı olayın tanıklarına ayrı zaman ve mekanlarda sordum. Hepsi
yaşanan bu olayı aynen teyit etti. Yaşları şuanda epey ilerlemiş bu
sıradan kadınların aradan yıllar geçtikten sonra böyle bir hikaye
uydurmalarının hiç bir anlamı olmayacağı kanaati bende oluştu. Hatta
olayı duymuş olmama epey şaşırdılar. Sanırım birbirlerine çok iyi
tembihlemiş olacaklar veya bu sır dolu olayı unutmak istemelerinden de
kaynaklanıyor olabilir. Genelde olayı anlatışları yorumdan uzak, kısa
ve özdü. Genelde bu tip olayı anlatanların heyecanla, ballandırarak
bezedikleri cümleler kurmadılar. Yaşandı bitti ! üzerinde durmuyoruz
havasındaydılar. Tüm bu izlenimlerim bana bu olayın gerçekliliği
konusunda daha da inandırıcı düşünmeme neden olmuştur
